Ik moet toegeven; dit is toch wel mijn saaiste ‘eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof’ ooit. Kinderen naar oma brengen en gewoon weer stilletjes achter mijn bureau kruipen. Nouja, eerst even stoffen en puin ruimen, want met de komst van kind nummer 3 deel ik mijn werkkamer – in verbouwing- binnenkort met mijn oudste zoon. Gelukkig is er in zijn toekomstige jungleslaapkamer nog plek voor mama’s bureau.
Begin oktober is ons gezin uitgebreid met onze prachtige zoon Levi. Een klein, blij en schattig mannetje, waar we met elkaar intens van genieten. Intens is ook het juiste woord voor het afgelopen jaar. Van steeds meer inleveren door mijn verzameling aan zwangerschapskwalen, naar de komst van Levi en gelukkig vervolgens naar steeds weer meer dingen kunnen. Voor het eerst weer zelf koken, een kind naar bed brengen, alleen de koeien melken. Gewone, dagelijkse dingen die ineens mijlpalen waren en waar ik nog nooit zo dankbaar voor ben geweest!
Vandaag weer een mijlpaal: weer vol plezier aan het werk. De komende weken wissel ik dat nog wat af met stiekeme slaapjes en wat bezoekjes aan de fysiotherapeut. Ik kom vast ooit weer helemaal in vorm. En ach, zoals mijn oudste zoon zegt; “ik knuffel het liefst met jou mama, want jouw buik is nog zo lekker zacht.” En zo is het maar net 😉!
