Het is niet te missen als je de snelweg afkomt. In een boze bui heeft de veehouder een laken uit de kast getrokken. Er met koeienletters ‘Schouten, opzouten’, opgezet. Even vastspijkeren en huppakee, in het land. Niet te missen, voor iedereen die de N-weg over komt. En ach, de hoekjes hangen wat los, het frame is een beetje scheef, maar de toon is gezet. De frustratie en irritatie druipt er vanaf. En dat snap ik ook, er komt de laatste maanden zoveel op je af als veehouder. Maar hij doet ergens ook een beetje pijn aan mijn ogen en aan mijn boerentrots.
De frustratie en irritatie druipt er vanaf
Ook de buurmanboer heeft zijn kans gepakt. Aan de weg staat een even groot bord. In een keurig frame, met een opvallende foto van een glas melk. ‘Lekker he?, Dat maken wij!’ En dat maakt dat ik weer rechtop in de auto zit. Want inderdaad, dat is waar. Kijk eens wat een verantwoord, heerlijk voedsel hier gemaakt wordt!
Twee boeren, twee buren. Die te maken hebben met dezelfde regels. Misschien zelfs wel dezelfde frustraties en irritaties. En toch pakken ze het allebei anders aan en straalt hun bedrijf iets anders uit. Eén ding weet ik wel. Als ik als consument mag kiezen waar ik mijn glas melk kan halen, hoef ik daar niet zolang over na te denken. En jij?